De Ilias, zo heet de voorstelling die de theatermakers Jan Hulst en Kasper Tarenskeen maken met toneelgezelschap Oostpool. Marcus Azzini is artistiek leider van het gezelschap en adviseert de jonge makers. De voorstelling is hun eigen bewerking van Homerus’ wereldberoemde oorlogsverhaal. Azzini: “Eeuwenoud, maar ook nu nog relevant.”
Hulst (28) en Tarenskeen (27) zijn een echt makersduo. Al op de toneelschool maakten ze samen voorstellingen. Hulst deed de regieopleiding en voormalig conservatoriumstudent Tarenskeen bleef hangen nadat hij Hulst had geholpen bij een opera. Beide mannen zijn ongeschoren en hebben een warrig kapsel en dito uitstraling. Het valt gelijk op hoe goed het duo op elkaar is ingespeeld.
Marcus Azzini, Kasper Tarenskeen en Jan Hulst. Foto: Roderik Rotting
Hulst: “De laatste twee jaar van de regieopleiding op de toneelschool hebben we eigenlijk samengedaan.” Tarenskeen: “Ik was meer op de toneelschool dan op het conservatorium. Maar ik heb er geen papiertje voor gekregen, en ook niet voor het conservatorium. Flink genaaid dus.” Hulst weer: “Maar ik moest altijd al het huiswerk doen en hij deed alleen de leuke dingen. Dus eigenlijk was het wel een fair deal.”
Een echte rolverdeling is er niet, zegt Hulst: “We schrijven samen, we repeteren samen, we doen eigenlijk alles samen. De ene keer is de ene brak, de andere keer de ander.”
“De ene keer is de ene brak, de andere keer de ander”
Absurd, zonder dat het de bedoeling is
“Het zijn erg interessante makers”, zegt Azzini. Hij is begin 40 en geniet zichtbaar van het onder zijn hoede nemen van de talenten. “Hun voorstellingen zijn prettig gestoorde fantasieën. Niet op een sprookjesachtige manier, maar absurder.” Hulst vult aan: “Ik hou er niet van als mensen zeggen dat ze absurdistische voorstellingen willen maken, want dat zijn vaak klotevoorstellingen. Soms pakt iets absurdistisch uit voor de toeschouwer, maar dat is voor ons geen doel op zich.”
Marcus Azzini. Foto: Roderik Rotting.
Azzini was niet gelijk verkocht toen hij voor het eerst een voorstelling zag van het duo: “Maar ik was wel gelijk nieuwsgierig, en eigenlijk is dat beter. Het is fijn om te merken dat je bij beginnende makers steeds nieuwsgieriger wordt naar hun volgende stap.” Tarenskeen: “We zijn fucking blij met de laatste twee zelf geschreven voorstellingen die we hebben gemaakt. Daarmee zetten we, vind ik zelf, grote stappen de laatste tijd. Ik weet niet of het altijd goed is, maar het is wel ónze richting.”
“Voor theater heb je twee dingen nodig: geld en publiek. En bij crowdfunding krijg je allebei”
Ilias
Het duo maakt nu een voorstelling speciaal voor theaterfestival Oerol, dat elk jaar plaatsvindt op Terschelling. Hulst: “Toen we hoorden dat we buiten op locatie een voorstelling mochten maken, dachten we gelijk aan de Ilias. Met echt zand en echte lucht. We maken de voorstelling helemaal voor die locatie: een crossbaan midden op het eiland.” Tarenskeen: “Die bouwen we om tot ons Trojaanse slagveld.”
Over waarom de Ilias is Hulst duidelijk: “Het is een universeel oorlogsverhaal, en de parallellen naar het nu trekken zichzelf.” “Die zijn vervelend evident. Maar wij vertellen het verhaal als een coming of age-drama, vanuit Achilles’ perspectief. En het Griekse leger hebben we vervangen door een team van vijf elitesoldaten”, aldus Tarenskeen, “we willen de oorlogsclichés vermijden. Bij ons gaat het verhaal over vijf jonge jongens. Jongens zoals wij, maar dan met crazy goede sniperskills.”
“Jongens zoals wij, maar dan met crazy goede sniperskills”
Jan Hulst. Foto: Roderik Rotting
Crowdfunden
Om de crossbaan te ‘verkrachten’ tot een oorlogsgebied willen de makers € 15.000 ophalen via crowdfundplatform voordekunst. Hulst: “Er moet negen jaar intensief oorlog voeren over die crossbaan heen komen.” Azzini: “Heel veel explosies!” Hulst weer: “En tanks. Los van alle diepzinnige contemplatie van in een existentiële crisis verkerende jonge jongens. Op de achtergrond willen we armageddon. En dat kost geld.”
Marcus Azzini en Kasper Tarenskeen. Foto: Roderik Rotting
“Crowdfunden is eng, want het is maar de vraag of we genoeg ophalen, en de voorstelling moet daarna natuurlijk wel extra goed zijn,” zegt Tarenskeen. Azzini ziet ook kansen in crowdfunden: “Dat directe geld vragen is eng, maar daardoor heb je ook direct contact met je publiek. Met mensen die daadwerkelijk willen komen kijken en beleven. Voor theater heb je twee dingen nodig: geld en publiek. En bij crowdfunding krijg je allebei.”
Als u dit project mede mogelijk wil maken: doe het voordekunst.
Tekst: Hotel Content
Foto’s: Roderik Rotting
Locatie: ArtDeli
