ALLES IS OK.

(Engels)

Please help us finish our short film about mental-health neglect!

"Alles is ok" is a short psychological drama about the dire consequences of mental health neglect

Making a movie is exciting but also very challenging, especially as a first-time director. Your help will not only bring something intimate and personal to life, but might ignite a flame of important work to come in the future!

Who we are

Mutual Ground is a group of international interdisciplinary artists that have come together through the intensity of our work. We strive to create a boiling surface of intersectional perspectives that put our society bare for the world to see. As most of us come from challenging backgrounds our creative soil is fertile with intimate and honest experiences and through the hard work and dedication to our craft will make you feel alive!

Our collective is at its primordial state waiting for you to become a part of it.
For more information about past, ongoing and future projects, please visit:
Coming Soon (felipebareaprado.com)
or
Felipe Prado (@biscuitpunch) • Instagram photos and videos

Felipe Baréa Prado is a filmmaker of Brazilian/Argentine descent who grew up in Amsterdam. A love for film has been a constant presence in his life, especially during his childhood spent in Brazil. Moving from one place to another brought a certain nostalgia with which the film medium seems to fit perfectly. Thus, Felipe moved back to South America to start his film bachelor's in Argentina and finish it in Brazil. Although that was a pretext to experience life in his father's and mother's countries as an adult again, his certainty about the power and love of the art form has only grown stronger through this experience. Currently, he is working on his master's in dramaturgy and directing at ULHT Lisbon, Portugal. Societal themes are a recurring thread in Felipe’s work. According to Prado, film is the medium to make societal pain points tangible.

The Story

"Alles is ok" is a short film about a 35 y/o man who suffers from a mysterious mental condition, because of which he hears a constant inner scream. Sylvan is a lonely person whose only wish is to live a normal and simple life, but finds this impossible due to his own broken mind. He's denied treatment by the same health-institution that got him addicted to a pharmaceutical drug and rapidly spirals into further insanity as a consequence.

Why we want and need to tell this story

This movie approaches mental health through a very personal lens where the director takes from his own experiences in order to portray an ever-growing issue.

In a lot of cases you end up filling out multiple choice questionnaires through which institutions think they can correctly evaluate what someone is going through in a very archaic means to try and quantify someone's condition. But what if what you're going through doesn't check the necessary boxes or what if they determine that your problem isn't urgent enough while your life has come to a complete halt?

Well, most institutions don't really think about what you are really going through and a 15 minute form isn't going to clarify anything.

At the end of the day it all comes down to communication, so what happens if you yourself can't seem to find a way to correctly describe what it is you are being beaten down with, does it make your suffering any less valuable because you can't find the right words? Why aren't therapists trying to think more outside the box instead of sending you from one department to the other or prescribing an overload of unnecessary medication not knowing the diagnosis "while you wait" for a treatment that never comes or comes too late?

Most of us don't have the means to access the private mental-health sector and are completely dependent on public health-care. But there's too much demand and not nearly enough staff or interest to keep it up, so an alarming amount of cases get overlooked or misdiagnosed. The dangers of this seem to fly completely under the radar, but it's deadly for in most cases it ends up in heavy addiction or suicide.
Men in particular have a hard time in expressing their issues and feel reluctant to expose their own vulnerability.

Too many loved ones have already been lost in life and in death.

So, "Alles is ok" tries to give us an intimate insight to what happens after the intakes and questionnaires, when it's just you with yourself, so that we pay more attention to the suffering that hides.

Why we need your donation

Most of the film has already been shot, but we're still missing some key scenes and further finalizing the film in post-production also demands a lot of resources for which we really need your help, support and contribution.
This contribution will go to: Gear, our hard-working and talented crew, art, editing, colorgrading and sound design.

We are truly grateful!

We are grateful that you have taken the time to check out our campaign. As you can see a lot of people have already come together to make this necessary dream possible. The power of our passion is strong and contagious which means we always give it our all! Of course we have aligned some rewards for any contribution within your means and interest and we really hope to see you at the premiere!

(Nederlands)

Help ons alstublieft om onze korte film over het verwaarlozen van geestelijke gezondheid af te maken!

"Alles is ok" is een kort psychologisch drama over de ernstige gevolgen van het negeren van geestelijke gezondheid.

Een film maken is spannend, maar ook zeer uitdagend, vooral als debuutregisseur. Uw hulp zal niet alleen iets intiems en persoonlijks tot leven brengen, maar kan ook een vlam van belangrijk werk in de toekomst doen ontbranden!

Wie wij zijn

Mutual Ground is een groep internationale interdisciplinaire kunstenaars die door de intensiteit van ons werk samen zijn gekomen. We streven ernaar om een kolkende oppervlakte van intersectionele perspectieven te creëren die onze samenleving blootlegt voor de wereld om te zien. Aangezien de meesten van ons uit uitdagende achtergronden komen, is onze creatieve bodem vruchtbaar met intieme en eerlijke ervaringen en zullen we door het harde werk en de toewijding aan ons vak je doen leven!

Ons collectief bevindt zich in zijn beginnende fase, wachtend op jou om er deel van uit te maken. Voor meer informatie over vorige, lopende en toekomstige projecten, bezoek alstublieft:
Coming Soon (felipebareaprado.com)
of
Felipe Prado (@biscuitpunch) • Instagram photos and videos

Felipe Barea Prado is een filmmaker van Braziliaans/Argentijnse afkomst die een groot deel van zijn leven in Amsterdam is opgegroeid. Een liefde voor film is een constante aanwezigheid geweest in zijn leven, vooral tijdens zijn kinderjaren die hij heeft doorgebracht in Brazilië. Het contante verhuizen van de ene plek naar het andere bracht een bepaalde nostalgie met zich waar het film medium perfect bij lijkt te passen. Zo is Felipe terug verhuisd naar Zuid Amerika om zijn film bachelor in Argentinië te beginnen en in Brazilië af te maken, alhoewel dat een pretext was om het leven in zijn vader en moederland weer als volwassene mee te maken is zijn zekerheid over de kracht en liefde van de kunstvorm alleen maar sterker geworden. Momenteel werkt hij aan zijn master dramaturgie en regie in aan de ULHT Lissabon, Portugal. Maatschappelijke thema’s zijn een rode draad in Felipe’s werk. Volgens Prado is film het medium om pijnpunten in de maatschappij tastbaar te maken.

Het Verhaal

"Alles is ok" is een korte film over een 35-jarige man die lijdt aan een mysterieuze geestelijke aandoening, waardoor hij een constante innerlijke schreeuw hoort. Sylvan is een eenzame persoon wiens enige wens is om een normaal en eenvoudig leven te leiden, maar vindt dit onmogelijk door zijn eigen gebroken geest. Hij wordt behandeling ontzegd door dezelfde gezondheidsinstelling die hem verslaafd maakte aan een farmaceutisch medicijn en versnelt als gevolg daarvan verder in waanzin.

Waarom wij dit willen en moeten vertellen

Deze film benadert het thema geestelijke gezondheid vanuit een diep persoonlijke invalshoek. De regisseur put uit zijn eigen ervaringen om een probleem aan te snijden dat steeds meer aandacht behoeft.

Vaak wordt je gevraagd om meerkeuzevragenlijsten in te vullen, waarmee ggz instellingen denken te kunnen bepalen wat iemand doormaakt, een verouderde methode die tracht iemands toestand in cijfers uit te drukken. Maar wat als jouw situatie niet past binnen de aangevinkte opties, of als men beslist dat jouw probleem niet dringend genoeg is, terwijl jouw leven stil lijkt te staan?

De realiteit is dat veel instanties niet echt stilstaan bij wat je werkelijk ervaart, en een formulier van 15 minuten brengt daar geen verandering in.

Communicatie is uiteindelijk waar het om draait. Maar wat als je zelf niet in staat bent om adequaat te verwoorden waardoor je zo wordt getroffen? Maakt het je lijden minder ernstig omdat je de juiste woorden niet vindt? Waarom zoeken therapeuten niet vaker naar creatievere oplossingen in plaats van je van het kastje naar de muur te sturen of je te overladen met onnodige medicatie, terwijl je wacht op een behandeling die te laat of nooit komt?

De toegang tot de particuliere sector van geestelijke gezondheidszorg is voor velen van ons niet haalbaar; we zijn volledig afhankelijk van de publieke gezondheidszorg. Maar de vraag overstijgt het aanbod en er is onvoldoende personeel of belangstelling om dit bij te benen, waardoor een alarmerend aantal gevallen wordt genegeerd of verkeerd gediagnosticeerd. De risico's hiervan worden vaak over het hoofd gezien, maar kunnen dodelijk zijn, uitmondend in ernstige verslavingen of zelfmoord. Vooral mannen vinden het moeilijk om over hun problemen te praten en hun kwetsbaarheid te tonen.

We hebben al te veel dierbaren verloren, zowel in het leven als door de dood.

"Alles is ok" biedt een intiem perspectief op wat er gebeurt na de intakegesprekken en de vragenlijsten, wanneer je alleen bent met jezelf. Het doel is om meer bewustzijn te creëren voor het verborgen leed.

Waarom wij wel een bijdrage kunnen gebruiken

Het grootste deel van de film is al opgenomen, maar we missen nog enkele cruciale scènes en ook het verder afronden van de film in de post-productiefase vereist veel middelen waarvoor we echt jullie hulp, steun en bijdrage nodig hebben. Deze bijdrage zal gaan naar: Apparatuur, onze hardwerkende en getalenteerde crew, kunst, montage, kleurcorrectie en geluidsontwerp.

Wij zijn je eeuwig dankbaar!

We zijn dankbaar dat je de tijd hebt genomen om onze campagne te bekijken. Zoals je kunt zien, zijn al veel mensen samengekomen om deze noodzakelijke droom mogelijk te maken. De kracht van onze passie is sterk en aanstekelijk, wat betekent dat we altijd alles geven! Natuurlijk hebben we enkele tegenprestaties uitgelijnd voor elke bijdrage binnen jouw mogelijkheden en interesse en we hopen je echt te zien bij de première!